Ik ben blij dat ik kon helpen!
Ik ben Minke Gastreich, 25 jaar. In oktober 2019 ben ik afgestuurd aan de Universiteit van Maastricht met een bachelor Gezondheidswetenschappen en twee masters in Mental Health en Arbeids- en organisatiepsychologie. Gedurende mijn studie woonde ik in Maastricht, maar ik vond het leuk om te reizen voordat ik begon met een eerste ‘echte’ baan. Mijn ouders hebben vroeger ook gereisd en onder andere Guatemala bezocht. Zij hebben daar een bijzonder meisje ontmoet, die Dominga heet. Ze hebben mij naar haar vernoemd door mij Dominga als tweede naam te geven, dus ik wilde heel graag Guatemala ook met mijn eigen ogen zien. Voor ik aan mijn nieuwe baan zou beginnen, vloog ik begin maart naar Guatemala voor een vakantie van vier weken. Ik was er anderhalve week, toen corona uitbrak.
De grenzen gingen dicht en het was noodzaak om zo snel mogelijk naar huis te komen omdat het onveilig was. Via Mexico en Amerika lukte het uiteindelijk om terug naar Nederland te komen. In Mexico had ik een lange overstap op het vliegveld. Ik ben gaan nadenken; wat gaat er gebeuren als ik thuiskom? Ik zou nog 2/3 weken hebben tot ik kon beginnen aan mijn nieuwe baan. Ik kan niet zo goed stilzitten en werd onrustig van die gedachte. Terwijl ik op het vliegveld zat, begon ik te Googelen naar vrijwilligerswerk. Ik dacht, ik kan mezelf inzetten voor iets moois. Ik kwam verschillende dingen tegen, waaronder Goed voor Mekaar Waalre. Daar vond ik een oude dame die revalideerde en hulp kon gebruiken. Goed voor Mekaar Waalre sprak me aan omdat het toegankelijk en persoonlijk is. Ik begreep dat het nodig was om deze dame extra aandacht te geven. Ik trok tijdelijk weer bij mijn ouders in, in Aalst, en besloot de dame te gaan helpen.
Ik kan niet zo goed stil zitten
De dame is 92 jaar en was net teruggekomen uit een verzorgingstehuis omdat ze gevallen was. Eerst belde ik met haar dochter en daarna ben ik bij de dame zelf langs gegaan voor een kennismaking. Haar dochters wonen te ver weg om haar elke dag te helpen. Ze wilden zelf ook liever Brabant niet in omdat Brabant op dat moment corona-brandhaard was. Er was wel thuiszorg maar te weinig capaciteit. Daarom zochten ze iemand die haar gezelschap kan houden en klusjes kan doen. Bijvoorbeeld als de telefoon het niet meer doet, de lampen moeten worden vervangen, of de warmtedeken het niet doet. Ze at heel weinig, dus kon ik daarbij helpen. Maar ook kletsen, theedrinken en samen TV kijken. Bevrijdingsdag en dodenherdenking in mei riepen verhalen bij mevrouw op die ze met mij deelde. Mijn opa’s en oma’s zijn allemaal overleden. Dat vind ik jammer, ik had ze graag beter leren kennen. Op deze manier kon ik toch van iemand verhalen horen. Uiteindelijk ging mijn werk waar ik begin april mee zou starten niet door en vond ik pas in juli weer een nieuwe baan, waardoor ik langer de dame kon blijven helpen.
Naast mijn hulp bij de oude dame, werkte ik in een boerderijwinkeltje. Ik zag daardoor veel mensen. Ik was me erg bewust dat ik omging met een oudere die fysiek niet helemaal gezond is. Ik stelde me regelmatig de vragen: Wat doe ik? Wie zie ik? En heb ik kans iets over te dragen? Ik was me meer bewust van mijn eigen gezondheid om niemand anders in gevaar te brengen. Zeker in het begin, toen het allemaal nog wat onduidelijk was hoe en of je iets kon overdragen. Hoe ga ik daarmee om? In een winkel was ik best een kwetsbaar persoon. En ik wist, als ik me echt ziek voel moet ik het niet doen. Dat is gelukkig allemaal goed gegaan.
De dame is weer hersteld van haar val. Lopen gaat weer goed en hulp is minder nodig. Ze kan zelf weer boodschapjes doen, dingen ondernemen en makkelijker zelf hulp inschakelen. In gesprek met haar familie en buurvrouw hebben we kunnen zorgen dat ze weer goed eet. En ook dat is opgelost.
Je krijgt er ook iets voor terug
Ik woon inmiddels niet meer bij mijn ouders en ben begonnen aan mijn nieuwe baan. Haar herstel en mijn werk liepen mooi parallel. Uiteindelijk heb ik haar van half maart tot eind juni geholpen. Doordat ik verhuisd ben heb ik ook niet meer de mogelijkheid om bij de dame langs te gaan. Maar ik weet dat ik altijd welkom ben. En ook met de kerstvakantie mag ik nog langs komen.
Ondanks alle maatregelen en de afstand die je moet houden, heb ik een bijdrage kunnen leveren aan deze mevrouw in een bijzondere periode. Je doet het niet alleen om iets te geven, maar ook omdat je er iets voor terugkrijgt, ook al weet je niet per se van te voren wat. Dat vind ik mooi.
Kun jij ook wat hulp gebruiken of wil jij juist graag iemand helpen? Maak dan gratis en eenvoudig een profiel aan op onze website en plaats je vraag of aanbod. Vind je dit lastig? Wij helpen je graag op weg!
Het verhaal van Remco
Je kunt snel veel voor mensen betekenen ‘’Mijn naam is Remco van Herk, ben 47 jaar oud en woon sinds zes jaar samen met mijn vrouw, zoon en kat in Ekenrooi. Eind 2019 ben ik gestopt bij het bedrijf waar ik al 17 jaar mede-eigenaar was. Mijn bedoeling was om een paar maanden rust te nemen en me te bezinnen op de rest van mijn werkende carrière. Zoals voor veel mensen geldt, gooide corona roet in het eten. Mijn rustperiode werd langer dan gepland en ik had weinig meer om handen. Mijn zoon mocht niet meer naar school, dus mocht ik wel meteen aan de slag als ‘thuisleraar’. Al snel ben ik op zoek gegaan naar iets om mijn energie in kwijt te kunnen. Zo kwam ik op het idee om van de nood een deugd te maken. Ik had al eerder gehoord van Goed voor Mekaar Waalre, maar had hier, met name vanwege tijdgebrek, nog niets mee gedaan. Dat was nu natuurlijk wel anders. In het begin van de coronaperiode heb ik dan ook een profiel aangemaakt en ben op zoek gegaan naar dingen die ik zou kunnen doen. De verwachtte één op één vragen, zoals boodschappen doen, of mensen ergens naar toe brengen bleven in eerste instantie uit. Maar al snel kwam er een bericht vanuit de Voedselbank dat hun vrijwilligers vrijwel allemaal thuis moesten blijven vanwege mogelijk coronagevaar. Men zou dus per direct kampen met een onderbezetting, dus daar ben ik meteen ingesprongen. Sinds maart ben ik eens per twee weken te vinden in de Agnus Dei kerk, waar de Voedselbank elke donderdag haar winkel opbouwt. Het blijkt een geweldige ervaring! Enthousiaste, meelevende vrijwilligers en een uitgebreid assortiment zorgen wekelijks voor heel dankbare klanten. Ik blijf het onvoorstelbaar vinden wat men mee naar huis krijgt van de Voedselbank Aalst-Waalre, super! Begin met een simpele vraag, de rest volgt vanzelf Sinds de zomer beginnen de hulpvragen naar me toe te komen via Goed voor Mekaar Waalre. Tot op dit moment probeer ik hier een halve dag per week tijd aan te besteden. Maar omdat ik ‘druk’ ben met het helpen van twee huishoudens, heb ik nu zelfs mijn profiel gesloten. In beide gevallen gaat het om kleinere onderhoudsklusjes in en om het huis, die stiekem veel tijd kosten. Ik vind het prettig om een gezin langere tijd te helpen. Investeren in de relatie vind ik belangrijk. Achter de hulpvraag schuilt vaak een grotere hulpvraag. Mensen zien vaak weinig mensen of zijn aan huis gebonden, dus je draagt ook sociaal gezien bij. Ik ben bijzonder gecharmeerd van het platform van Goed voor Mekaar Waalre en de mensen die het runnen. Met name het feit dat je als vrijwilliger heel laagdrempelig in kunt stappen en zelf de controle houdt over hetgeen je wel of niet wilt doen, is bijzonder prettig. Ik raad dan ook iedereen aan om zich in te schrijven, ook al heb je maar een paar uur per week tijd om iemand anders te helpen. Je kunt al heel snel veel voor mensen betekenen. Mensen zijn echt dankbaar. Er zijn heel veel voordeuren waar je zomaar voorbij rijdt waar een paar uurtjes per week heel erg welkom zouden zijn. En tegen mensen die nog hulp kunnen gebruiken zou ik willen zeggen: begin met een simpele hulpvraag en kijk of het klikt. De rest volgt vanzelf. Leuk om nieuwe mensen te ontmoeten Ik had al heel lang het idee om iets te doen voor de samenleving, iets doen voor anderen heb ik van huis uit mee gekregen. Gedurende de coronaperiode ben ik niet in zak en as gaan zitten, ik neem de dingen vaak zoals ze komen. Als consultant kom ik veel met mensen in aanraking en dat vind ik leuk. Als vrijwilliger is dat niet anders. Je maakt veel nieuwe contacten en mensen zijn heel dankbaar. Je kunt iets concreets betekenen waar mensen zelf niet toe in staat zijn. Het doet je ook beseffen hoe goed je het zelf hebt. Inmiddels ben ik ook weer aan de slag gegaan als ZZP-er. Als software consultant lukt het me vrij aardig om weer wat uurtjes te maken. De Voedselbank ga ik dan ook aan het einde van het jaar alweer verlaten. Maar de klusjes voor Goed voor Mekaar Waalre blijf ik graag doen! Tot ziens, Remco van Herk.’’ Kun jij ook wat hulp gebruiken of wil jij juist graag iemand helpen? Maak dan gratis en eenvoudig een profiel aan op onze website en plaats je vraag of aanbod. Vind je dit lastig? Wij helpen je graag op weg! Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal