Veel mensen dragen hun steentje bij
'Ik zie dat blije gezichtje zo weer voor me...'
Tony Liebregts is de voorzitter van Voedselbank Aalst - Waalre. Hij vertelt over de vrijwilligers die druk in de weer zijn om wekelijks 110 monden te voeden. Er is grote betrokkenheid vanuit inwoners en dit maakt dat we in de gemeente dit belangrijke werk kunnen doen. Zo zijn er de supermarkten waar inwoners levensmiddelen kunnen deponeren in een kar, is er een statiegeld actie voor de stichting en leveren bakkers broden. Ook zijn donaties in geld en spullen heel belangrijk. Verse groenten en fruit, dat blijkt steeds lastiger, maar ook dat lukt! De voedselbank werkt volgens de Schijf van Vijf van het voedingscentrum, de basis voor ieder die boodschappen komt doen.
Onder zijn voorzitterschap valt het Tony op dat de stichting enorm professioneel is ingericht. Denk aan de voedselveiligheid, waar ze voor 100% aan voldoen. De koelketen, die meer dan goed is gewaarborgd. Hiermee toon je aan dat je producten op juiste temperaturen houdt tijdens vervoer en opslag. Verder is hij blij met hulp uit alle hoeken. Denk aan de ondernemers die hun steentje bijdragen, de vaste vrijwilligers, inwoners die aan de voedselbank denken in de vorm van goederen of een financiële bijdrage.
Oog voor voedsel, hart voor mensen
Wist je dat we op dit moment op verzoek van de gemeente mondkapjes en handgel verstrekken? Ook instanties als Stichting Leergeld en het Diaconaal Noodfonds kunnen bij ons om deze spullen vragen. Wij zorgen dan dat alles op de juiste plek terecht komt.
Tony maakt zich wel zorgen over de verbinding met actieve vrijwilligers. Hij licht toe: ‘We hebben in deze corona tijd gemerkt dat extra handen enorm welkom zijn, gezien het grootste deel van onze vaste vrijwilligers in de oudere leeftijdscategorie valt. Ook verwachten we een stijging in het aantal mensen dat (tijdelijk) gebruik moet maken van de Voedselbank.” Graag doet Tony dan ook een oproep: ‘Ken jij of ben jij iemand die voedselbank Aalst - Waalre wil helpen? Geef je op via de website: https://voedselbankaalstwaalre.nl/
Jouw hulp is zeer welkom, ook al heb je maar een uurtje in de week tijd. We hebben altijd wel wat te doen. Denk bijvoorbeeld aan het ‘ompakken’ van voedsel. Je krijgt dan een grootverpakking bezorgd en verdeelt het voedsel dan zodat het passend kan worden uitgereikt.
Help ook mee, het is dankbaar werk
Hoewel de core business van de voedselbank natuurlijk het verstrekken van voedsel is, vertelt Tony dat ze ook bijzondere aandacht hebben voor de kinderen van inwoners die het financieel moeilijk hebben. ‘We hebben vorige week nog speelgoed verstrekt aan ouders en opa’s en oma’s. Binnenkort gaan we inzetten op de Kerst. Om ook in deze periode wat extra’s te kunnen bieden aan de mensen. Daarnaast verzorgt de stichting een jaarlijkse uitje naar Toverland. Ontzettend mooi voor ons ook, om dit te kunnen aanbieden. Ik herinner me dat meisje van 10 nog als de dag van gister. Ze mocht vorig jaar mee naar Toverland. Ze was zó ontzettend blij. Het was haar eerste échte dagje uit. Ik zie dat blije gezichtje zo weer voor me. En dat is precies waar we het voor doen!
Tony vertelt tenslotte dat de Voedselbank altijd inzet op het uitgangspunt: Geen boodschappen zonder traject. Dit betekent dat ze inwoners in contact willen brengen met instanties die meedenken voor een structurele oplossing om het financieel beter voor elkaar te krijgen. Denk aan een traject om schulden af te lossen. Contacten leggen met de gemeente.
Mensen moeten uiteindelijk weer mee kunnen doen, dat is waar het om draait.’
Het verhaal van Pieter
Het verhaal van Pieter Pieter, een ontzettend behulpzame 57-jarige man uit Roosendaal, kwam na 30 jaar helaas vorig jaar zonder werk te zitten en viel in een groot gat. Met zijn zeeën van tijd besloot hij iets nuttigs te doen en vond via een maatjesproject een ontzettend leuke match bij een 88-jarige meneer die ook op zoek was naar wat gezelschap. Dit is zijn verhaal: Na 30 jaar kwam ik zonder werk te zitten en met gigantisch veel tijd om handen waar ik niet goed raad mee wist. Ik was altijd veel onder de mensen geweest. Ik had altijd collega’s om me heen en de hele dag door klantcontact of contact met leveranciers. En dan opeens valt alles pats boem weg. Naarmate de maanden vorderden, wilde ik toch maar iets met die vrije tijd gaan doen en was ik op zoek naar menselijk contact. Ik ging rond snuffelen en kwam bij NLvoorelkaar terecht. Hier vond ik een hulpvraag die me wel aansprak van een maatjesproject en zo belandde ik na een tijdje samen met een coördinator bij een 88-jarige meneer op de bank voor een kennismaking. Eens kijken of er een klik was. Na de kennismaking spraken we af dat ik een keer in de twee weken langs zou komen. Ik vond het leuk om een glimlach bij hem op het gezicht te toveren Ik ging een week later voor het eerst op bezoek, we dronken samen koffie en ik luisterde naar zijn verhaal. Hij vertelde dat hij een klein netwerk had en zijn zoon ver weg woonde. Ik vond het leuk om naar hem te luisteren, want daar ben je natuurlijk voor als vrijwilliger, je bent er voor de ander. Maar je kunt zelf ook je verhaal kwijt. En zo werd het tweerichtingsverkeer en ontstond er een hele leuke band. We maakten van een keer in de twee weken, een keer in de week. En soms ging ik er zelfs twee keer in de week naartoe. Soms bracht ik wat lekkers mee, of wat bloemen, want daar hield hij van. Ik vond het leuk om een glimlach bij hem op zijn gezicht te toveren. Terwijl het voor mij niets voorstelde, vond hij het helemaal geweldig. Ik dacht dan wel eens als ik wegging: ‘Zou die man nu weer twee weken moeten wachten tot er iemand komt?’ Ik merkte aan hem dat hij het heel erg fijn vond als ik kwam. Hij kon alles tegen me zeggen en andersom ook. Wat ik heel leuk vond was wanneer hij over vroeger vertelde. Over de oorlog en over zijn jaren die hij werkte. Hij vertelde wel eens wat dingen dubbel, maar ach, dat nam ik voor lief. Inmiddels is hij opgenomen in een tehuis, maar mijn bezoekjes aan hem gaan gewoon door. Gelukkig zijn de regels weer versoepeld na de strenge Corona-maatregelen en kan ik hem ook daar gewoon bezoeken. Onlangs heb ik een tweede maatje gekregen. Met hem ga ik ook weer proberen zo’n leuke band op te bouwen. Ik kan het iedereen aanraden die tijd heeft en sociaal is ingesteld. Je moet het wel leuk vinden om verhalen aan te horen en het is wel handig als je zelf ook wat kunt vertellen. Met deze twee mensen is het niet mogelijk om naar buiten te gaan. Maar normaal gesproken hoef je niet binnen te blijven, je kunt dan ook even boodschappen gaan doen of gaan wandelen of zo. Hij vertelde wel eens wat dingen dubbel, maar ach, dat nam ik voor lief Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal